YAĞMUR DAMLASI
Buluttan düşen bir damla yağmur
Denizi görünce kendinden utanır
Damla, gözünden akıtarak yaşlar
Kendi kendine konuşmaya başlar:
-Şu denizin yanında ben de neyim sanki
O kadar büyük ki, ben hiçbir şeyim inan ki…
Midyenin biri damlanın bu haline acır
Sevip okşayarak, onu koynuna alır
Damlaya şöyle der:
-Kendini hor görme
Hayatı zor görme
Büyük de, küçük de
Birbirinin kardeşidir
Bütün bunlar yaratanın işidir
Her şey O'ndan gelmiştir
Yine ona dönecektir
Hiç üzülme
Biliyor musun sende,
Ne yetenekler gizlidir?
Böylece birlikte yıllar geçti
Herkes kendi yolunu seçti
İkisi de yarışta birinci oldu
Saf yağmur damlası sonunda
Dünyada eşsiz bir inci oldu
Sa'di Şirâzî
Türkçeleştiren: Mustafa Baydemir
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder